فال حافظ
« خواجه شمس الدّین محمّد حافظ شیرازی »، شاعر قرن هشتم هجری، بلندآوازه ترین شاعر ایران است. اگرچه در عرصه ی جهانی به اندازه ی خیّام مشهور نشده است، ولی در وطن خویش، نامدارتر از "مولوی"، "سعدی"، "خیام"،"عطّار"، "نظامی" و دیگر شاعران پرآوازه ی ایران است. بیش از هر شاعر دیگری دیوانش تصحیح و چاپ شده است و هر کسی از ظنّ خود، یار او گردیده است.
"حافظ" شاعری است که هر کسی در حدّ تورّق هم اگر شده است، از او چند غزلی خوانده است. اگر هم این کار را نکرده باشد، در حدّ بیت هم که شده است، از دیوان او فال گرفته است یا فال او را از دهان پرنده ای ستانده است یا از دست کودکی معصوم در چهارراهی. چهارراهی که می تواند همان چهارراه حوادث باشد و آدمی می کوشد در آن لحظات از نَفَس حقّ کسی مَدَدی بگیرد و چه کسی بهتر از "حافظ".
"حافظ" را همگان از فقیه گرفته تا رِندخراباتی دوست دارند و هر کسی شراب شعر او را آن طوری که دوست دارد معنا می کند، چون حافظ با این که از همگان بلندآوازه تر است، با این حال کم تر درباره ی او می دانیم و زندگی و افکارش را فقط در آینه ی آثارش می توان دید. رازآمیز بودن زندگی او و همچنین چندمعنایی شعرش، باعث شده است اقبال زیادی به فال او به وجود بیاید. "حافظ" می تواند حافظ اسرار ما هم باشد و رازهای مان را با کسی درمیان نگذارد. می تواند بدون این که ما را بشناسد به ما مشورت بدهد و چه بهتر از این که برای مشورت به سراغ کسی برویم که رازدار است و بدون منّت به ما مشورت می دهد و برای هیچ چیز هم سرزنش مان نمی کند. فال حافظ طومار
چه خوب است که مَحرمی چنین داریم که دیوانش را کنار کتاب آسمانی مان گذاشته ایم و هروقت دل مان می گیرد، یا بر سردوراهی مانده ایم از او مدد می جوییم. گاه بدون این که بر سر دوراهی مانده باشیم، دوست داریم به دیوان او تفألی بزنیم و از آینده خبری از او بگیریم. این کار را معمولاً بر سر سفره ی هفت سین انجام می دهیم یا بر کرسی شب یلدا. این رسم از قدیم در خانواده های ایرانی مرسوم بوده است و اگرچه کرسی را جمع کرده ایم، ولی همچنان دیوان حافظ در برابر ما گشوده است.
مُد امروزی
حدود 75 درصد لباس های عروس موجود در بازار، دکُلته یا بدون آستین هستند؛ چون آماده کردن آنها برای طراحان آسان تر است و راحت تر با هر اندامی متناسب می شود. اما در چند سال اخیر لباس های بنددار و آستین دار محبوبیت بیشتری پیدا کرده اند. در مد امروزی استفاده از دسته گل و تاج عروس نیز مرسوم شده است.
فرهنگ شرق
خیلی از لباس های عروس در چین، هند (ساریِ عروس)، پاکستان (شلوار و قمیص با گلدوزی بسیار، یا لهنگا) و ویتنام (فُرم سنتی آئودای) به رنگ قرمزند که در فرهنگ قدیم نماد خوش شانسی و خوش یمنی بوده است. امروزه زن های شرقی رنگ های دیگری را نیز برای لباس عروس استفاده می کنند. در عروسی های مدرنِ سرزمینِ اصلی چین، عروس لباسی به سبک غربی با رنگ دلخواه خود می پوشد و بعدتر در مراسم رسمی چای خوران، لباس سنتی به تن می کند.